Iemand in het licht zetten

Rond 25 april

Een van de taken op mijn werk is collega’s eraan te herinneren hun actiepunt(en) op tijd uit te voeren, zo nodig met mijn hulp of kennis inbreng. Nu was er een paar maanden geleden een collega (van een buitenlandse vestiging) die ik een reminder stuurde over een document dat zij getekend terug gestuurd zou moeten hebben. Ik vroeg haar of ze het al kon opsturen en of er eventueel iets niet duidelijk was en of ik kon helpen. Hierop antwoordde ze direct en kort met (vertaald uit het Engels) – ‘ik heb hier nog geen tijd voor gehad’.

Ik stuurde een tweede mail met de vraag of ze kon aangeven wanneer ze dit wel zou kunnen opsturen, ik wilde een nieuwe datum van haar. Weer kwam er direct een korte reactie terug – ‘ik kan nog geen datum aangeven mijn vader is ziek’. 

Nu is het interessant om te weten dat deze collega altijd vol zit met verhalen, vrolijk is, heel druk is en altijd oprecht geïnteresseerd is in anderen. En telkens als ze bij ons op kantoor is geweest voelt het alsof er een wervelwind langs is gekomen. Dat ze nu in haar mails telkens zo kort reageerde voelde als –hier klopt iets niet-.

Dus toen stuurde ik een derde mail met de vraag of ze er over wilde praten. Na een paar minuten volgde er een lange mail waarin ze vertelde dat haar vader ziek was, dat hij niet meer beter zou worden en dat hij zich dat goed realiseerde maar ook begon te dementeren en zich af en toe met heel de situatie geen raad wist en dan depressief werd. Ze eindigde haar mail met dat ze het zo fijn vond dat ik ernaar vroeg en naar haar wilde luisteren.

Weer schreef ik een mail terug dat ik het heel erg waardeerde dat ze dit met mij wilde delen en dat ik me kon indenken dat het een moeilijke fase voor haar en haar ouders is. Ook heb ik verteld over de periode van ziekte en laatste maanden van mijn vader voor zijn overlijden. En dat er herkenbare gevoelens zijn als ik haar verhaal lees. Aan het einde van mijn mail schreef ik dat ze niets kan oplossen voor haar vader, hem niet beter kan maken, kan veranderen of wat dan ook. En dat eigenlijk het enige wat ze nog kan doen is veel bij haar vader en moeder te zijn nu het nog kan. Kortom ‘Just be with them’ (Gewoon bij hen zijn). Ten slotte gaf ik aan die avond bij mijn meditatie een kaarsje voor haar en haar familie te branden om kracht en energie te sturen voor deze periode. Toen reageerde zij weer met dank voor het delen van mijn verhaal, mijn advies en het kaarsje dat ik wilde gaan branden.

Die avond bij mijn avond meditatie deed ik dat extra kaarsje aan, maar deze ging meteen weer uit. Nog maar eens aangestoken en afgestemd op God en mijn collega en haar familie. Daarna mijn meditatie gestart. Toen ik aan het einde mijn ogen weer opende was het kaarsje weer uit. Vreemd, wat is dit nu toch (dacht ik), een kaarsje van mindere kwaliteit, nooit eerder gehad, of is er iets anders gaande? Ik vond het maar raar.

De volgende dag ging alles weer z’n gangetje en vergat ik eigenlijk deze hele dag.

Tot

17 juni

Voor mijn werk was ik net gearriveerd op een congres in Lissabon waar collega’s uit diverse landen naar toe kwamen. En opeens stond zij voor mij neus, zij die collega van die mails op die dag in april. Ze omhelsde me, kuste me en bedankte me tot wel drie keer toe. Toen we beide wat gekalmeerd waren, vertelde ze me dat ze de dag na ons gesprek verlof had opgenomen en naar haar ouders was gegaan. Drie weken heeft ze met hun gepraat, gelachen en gehuild. En nog binnen die drie weken was haar vader overleden en heeft ze daarin haar moeder kunnen ondersteunen. Ze vertelde dat ze gedurende die weken vaak de zin ‘Just be with them’ in gedachte had en ze mij daar zo dankbaar voor was.

Ik was sprakeloos van zoveel bedankjes, wist echt niet veel tegen haar te zeggen.

Later bedacht ik me dat ik blijkbaar precies het goede had gezegd op het juiste moment. ‘Simpelweg’ door naar haar te luisteren en door God om kracht en energie te vragen voor die familie. Ik ben er nog steeds sprakeloos van en dankbaar dat ik dit voor haar heb kunnen doen.

Met lieve groeten,

Nimrita

------------------------------------------------------------------------------------------------
Ik ben Nimrita verbonden aan Yogastudio Laksmi.

Wij besteden onze giften en donaties aan Happy Home (Wheel of Hope), een school in India voor kinderen uit kansarme gezinnen.

Vorig jaar heeft de Yogastudio er voor kunnen zorgen dat de huur gewaarborgd is voor de komende jaren. Dit jaar willen we schooluniformen en boeken bekostigen en we zijn al een eind op weg…..

.......voor de toekomst van deze kinderen....

Een schooluniform en boeken kost ongeveer 11 euro per kind. We hebben al 80 uniformen geschonken, maar we hebben er nog 60 nodig.

Wilt u ons helpen.......!!!! Het IBAN nummer van onze bankrekening is NL 20 INGB 0008 921138 Yogastudio Laksmi te Langeweg, ovv happy home. 

Wil je meer weten over Yogastudio Laksmi kijk dan eens op de site, facebook of youtube.

Yogastudio Laksmi, Stichting voor Gezondheid, Kennisontwikkeling en Spiritualiteit
facebook
youtube