Nimrita en haar spirituele pad: mei 2018

30 mei 2018

5 jaar schrijven op dit blog

Om Shantih

Lieve allemaal,

Het is alweer een dikke 5 jaar geleden dat ik op 13 oktober 2012 mijn eerste blogtekst op deze blog plaatste. Het begon onwennig met dan weer lange, dan weer korte teksten, met/zonder afbeeldingen, regelmatig/onregelmatig, enz. Maar na een tijdje kwam daar structuur in. Ik had/heb ook altijd ideeën om over te schrijven, maar zijn die wel interessant voor anderen om te lezen? Kunnen die niet net zo goed in een privé dagboek worden gezet? Waarom was ik ook alweer deze blog begonnen? Met deze vragen ben ik de laatste tijd bezig, ik ben dus wat aan het mijmeren en teruglezen gegaan.

Kortom een mooi moment om eens een evaluatie te doen.

Wat waren ook alweer de doelstellingen om 5 jaar geleden een blog te starten?

De allereerste tekst die ik plaatste in oktober 2012 heette: 'De start van dit blog' Hierin vertelde ik dat ik schrijven erg leuk vond en dat Kamala (spiritueel begeleidster en oprichtster van Yogastudio Laksmi) aangaf dat ik goed kan schrijven en er misschien iets mee kan gaan doen. Ten eerste dus omdat ik het leuk vind om te schrijven en ten tweede om mijn ervaringen te delen over het lopen van een spiritueel pad zodat anderen er misschien inzichten door krijgen.

Waar heb ik afgelopen jaren over geschreven?

Het begon vooral met vertellen wat meditaties en oefeningen met mij deden. Hoe het na een paar dagen ging, welke weerstand ik tegenkwam en hoe het na een aantal dagen/weken met de oefeningen ging. In latere blogteksten ben ik gaan vertellen over onderwerpen die we tijdens de thema-avonden bij Yogastudio Laksmi hadden behandeld. De onderwerpen welke bij mij kwartjes lieten vallen of waarover ik juist na maanden pas begreep wat de essentie was. En ik heb van begin af aan geschreven over hoe ik yoga en meditatie toe pas in mijn dagelijkse leven en pogingen deed deze te integreren in mijn leven met een echtgenoot, kinderen, baan en familie. En die balans vinden, was vaak zoeken, uitproberen, niet-lukken en weer opnieuw beginnen.

Wat geeft het mij?

En zijn daarmee mijn doelstellingen gehaald?

Ja! Zeg ik volmondig. Ik vind schrijven nog steeds leuk. Ik heb reacties gekregen van lezers, waarbij het erg interessant en leerzaam was om over blogteksten te praten. Maar het geeft mij nog veel meer positieve dingen. Wat ik niet verwacht had. Als ik schrijf geeft mij dat rust, ruimte in mijn hoofd en tijd voor mezelf (even niet met de dagelijkse beslommeringen bezig te zijn). En wat ook zo geweldig is: Gedurende het schrijven krijg ik dingen op een rijtje en krijg ik inzichten. Ook weer tijdens het schrijven van juist deze tekst.

Inzichten tijdens schrijven van deze blogtekst

Toen ik deze blogtekst begon te schrijven dacht ik ‘nu moet ik wel even alles teruglezen anders kan ik het niet goed samenvatten’. Nou dat heb ik geweten. Ik begon met lezen en bleef maar lezen. Kom soms bijna niet geloven dat ik alles zelf had geschreven, mooi, leerzaam en van sommige teksten kreeg ik zelfs tranen in mijn ogen (‘Mala kapot’ en ‘Iemand in het licht zetten’).

En zoals ik hierboven al schreef, wat ook vaak terugkwam was de balans zoeken en blijven houden tussen werk/gezin en innerlijk leven. Discipline blijft hierbij voor mij de rode draad en dus ook een aandachtspunt.

Wat was het mooi om via het terug lezen dit inzicht te krijgen!!

En hoe nu verder?

Door blijven schrijven natuurlijk! En mocht je vragen of opmerking hebben over een van de blogteksten of gewoon eens van gedachte willen wisselen over yoga of meditatie neem dan contact op via mijn emailadres nimrita.kaur.2009@gmail.com of via de Yogastudio Laksmi

Tot slot

Afgelopen week las ik een citaat van een yogi waarbij het belang van discipline wordt benadrukt, precies nu van toepassing voor mij. Deze wil ik graag met jullie delen.

Met lieve groet,

Nimrita

Om Shantih Shantih Shantih

(Ik wens je liefde en vrede toe in de 3 werelden. Fysiek, mentaal en spiritueel.)

Ik ben Nimrita verbonden aan Yogastudio Laksmi. De yogalessen, massages, lezingen worden pro deo verricht. Het werk wat we doen wordt geschonken aan de Stichting. Ook kunnen schenkingen worden gestort op onze rekening. Met deze donaties worden projecten ondersteund door Yogastudio Laksmi, Stichting voor Gezondheid, Kennisontwikkeling en Spiritualiteit. Om meer te lezen over onze projecten klik op: Projecten Yogastudio Laksmi

Wilt u ons helpen.......!!!!

Donaties zijn zeer welkom op bankrekeningnummer NL 20 INGB 0008 921138 Yogastudio Laksmi.

Wil je meer weten over Yogastudio Laksmi kijk dan eens op:

· De site: Yogastudio Laksmi, Stichting voor Gezondheid, Kennisontwikkeling en Spiritualiteit

· De Facebook pagina

· Het YouTube kanaal

De blogteksten van Kamala (spiritueel begeleidster en oprichtster van Yogastudio Laksmi) zijn zeker de moeite waard om te lezen:

· Kamala en Yogastudio Laksmi

Kamala en haar ervaringen met een yogi

02 mei 2018

God bestaat voor mij …… waarom???

Om Shantih

Lieve allemaal,

Of God wel of niet bestaat is een vraag waar je eeuwig over kunt twisten. Men zou kunnen zeggen ‘ik zie hem niet dus hij bestaat niet’ waarop een ander kan zeggen ‘maar lucht zie je ook niet en bestaat wel zeker, het bevindt zich overal rondom ons’. Je kunt ook zeggen ‘je ziet God dan misschien wel niet met je fysieke ogen, maar je kunt hem wel voelen’. Of je iets voelt of niet daar valt niet over te twisten.

Ik denk dat we kunnen concluderen dat hierover met denken, discussiëren (met je mind) geen antwoord te vinden is. Het is een kwestie van geloven in God of niet. Net als je kunt geloven in de liefde van je partner, kinderen, familie, vrienden, enz. Voor mij is het een doe-actie. Ik geloof in God! Maar dat was vroeger anders.

Mijn kerkbeleving - vroeger

Heel lang heb ik gedacht ‘dat is niets voor mij, te vaag, ik snap het niet, zie hem niet, vind kerken niets, enz. dus God, geen idee, kan ik niets mee’.

Hoe dat kwam? Ik neem je even mee terug in de tijd: Als baby ben ik gedoopt in de kerk en als klein meisje heb ik ook mijn eerste communie gedaan. Die basis hebben mijn ouders mij meegegeven. Maar van de keren dat we naar de kerk gingen herinner ik me alleen dat er een bepaald patroon in de ramen, stenen en lampen waren, ik kreeg er verder niet veel van mee. En van de pastor of pastoor (ik weet niet wat hij precies was) die regelmatig op de basisschool kwam om godsdienstlessen te geven, herinner ik me alleen dat ik zijn verhalen niet begreep. Het kerkbezoek werd vanuit het gezin steeds minder. Daarna op de middelbare school en later als student heb ik de conclusie getrokken dat als je een pastor/pastoor niet begrijpt, je een kerk niet interessant vindt dan dus ook religies niet interessant zijn en God dan dus ook niet kan bestaan. Maar dat was dus toen.

Inmiddels weet ik dat veel mijn ‘conclusies’ van vroeger naïef waren en uit onwetendheid waren getrokken. Wat wist ik toen van de verschillende geloven, religies, sterke positieve energieën? Wat wist ik toen van werken aan mezelf?

Kennisontwikkeling in afgelopen jaren

In de afgelopen jaren hebben wij tijdens thema-avonden van Yogastudio Laksmi regelmatig gesproken over God, de grote energie en religies. Zo gebeurde het dat ik langzaamaan terugkwam op mijn vroeger getrokken conclusies en ik God steeds meer los ging zien van die ene kerk uit mijn jeugd. Ik realiseer mij nu dat dat me altijd heeft geblokkeerd om in God te geloven. Ik dacht altijd dat ik me dan ook thuis moest voelen in kerken, wat ik toen nooit echt deed. Denk nu niet dat ik negatief tegenover kerken sta of tegen het geloof of tegen religies. Dat zeker niet! Gedurende de afgelopen jaren is door Kamala (spiritueel begeleidster en oprichtster van Yogastudio Laksmi) mijn blik verruimd. Zij heeft ons o.a. meegenomen naar de Krisna tempel in de Ardennen en door middel van films en verhalen verteld over andere religies. Niet om ons bij een religie te gaan aansluiten maar om onze kennis te verbreden. En om te laten zien dat religies mensen structuur en regels kunnen geven hoe het leven te leven. Toen ik merkte dat mijn blik ging verruimen, kwam er automatisch meer ruimte en nu denk ik glimlachend terug aan mijn conclusies van vroeger.

Mijn kerkbeleving - nu

Tegenwoordig kan ik me thuis voelen als ik in een kerk ben of als ik onderweg een kapelletje tegenkom. Met name tijdens onze vakanties in het buitenland komen we vaak kerken tegen en ga ik er graag naar binnen. Soms zijn het hele mooie lichte kerken, soms grauwe met een serene sfeer, soms koud, soms warm maar altijd doet het iets met me. Onze dochter gaat ook graag mee naar binnen, zij vindt het fijn om erin rond te lopen, naar beelden te kijken, te vertellen wat ze dan ziet/voelt, te bidden en samen een kaarsje aan te steken.

Als ik dan weer terug kom op het begin van deze tekst ‘God bestaat voor mij ……waarom???’

Je kunt erover twijfelen en uren over discussiëren, maar wat is dat zonde van je tijd. We weten vaak toch niet waarom de dingen gebeuren waarom ze gebeuren, waarom je soms tegenslag hebt of voorspoed en waarom je soms een inzicht krijgt en andere keren niets lijkt te begrijpen. Ik zie ze allemaal als lessen die we moeten leren in dit leven. En God, die voel ik altijd om me heen, binnenin me, bedank ik elke dag en vraag ik om raad in moeilijke tijden.

Voor mij is het nu duidelijk: God bestaat.

Wil je hierover van gedachte wisselen of heb je vragen of opmerking over de tekst?

Neem dan contact op via mijn mailadres: nimrita.kaur.2009@gmail.com