Vrijdag 12 april
Vandaag ging ik naar Radhadesh. In Radhadesh huisvest de ISKCON Benelux (International Society for Krishna Consciousness – Internationale gemeenschap voor Krishna bewustzijn). Afgelopen september was ik hier voor het eerst, samen met Kamala en 4 spirituele zussen/broer van Yogastudio Laksmi. Ons bezoek toen had heel veel indruk op mij gemaakt. Zo veel dat ik bij vertrek wist dat ik nog eens zou gaan.
Toen Kamala met Bhavandeep afgelopen januari in India waren (reisverslag Kamala, reisverslag Bhavandeep) droomde ik vaak steeds hetzelfde. Ik zat dan op een bankje naar het kasteel van Radhadesh te kijken, liep wat rond, ging naar het kasteel of naar de tempel kamer. Maar meestal zat ik in mijn droom alleen maar op een bankje naar het kasteel te kijken. ‘Moet ik hier nu iets mee’ dacht ik? In maart plotseling besloten een kamer te boeken in het gastenhuis van Radhadesh.
Na het eten de spulletjes op mijn kamer uitgepakt en omgekleed om naar de tempelkamer te gaan. Het was weer net als toen, een prachtig altaar met prachtig geklede beeltenissen van Krishna, Radha en andere Deities.
Helaas regende het zodat ik niet in de mooie omgeving kon wandelen. Dan maar terug naar mijn kamer. Daar heb ik de reactie van Kamala gelezen over mijn vragen voor de thema avond van afgelopen dinsdag. ‘Ik’ had ze er een paar keer opgezet en dat ‘ik’ er 19 keer in stond, dat ik niet liefdevol was geweest (in een bepaalde situatie in de yogastudio) en dat ik mijn naam beschrijving nog maar eens door moest nemen. Was weer schrikken om dat te lezen. Gelukkig had ze dit ook afgelopen dinsdag al verteld anders was het echt heel hard aan gekomen dit nu ineens hier te lezen zonder verdere toelichting. Ook de bijgevoegde teksten gelezen. Ja het is waar. Liefde is belangrijker dan ego en als dat niet eerst wordt aangepakt kom ik nergens op mijn spirituele pad. Sinds de thema avond was ik hier weer mee bezig en ik wil wel meer liefde geven en minder ego tonen maar wat is dat moeilijk en waarom val ik steeds weer terug? Dit is niet de eerste keer dat Kamala mij hierop wijst. En inderdaad in mijn naam beschrijving staat dan ook dat ‘alleen als ik Nimrita groter laat worden dan het andere (ego), ik spiritueel zal groeien’.
En waarom ik steeds terug val en vaak twijfel? Dat is eigenlijk heel simpel te beantwoorden: Omdat ik het contact met mijn innerlijk steeds verlies. (In eigen woorden Kamala’s uitspraak: ‘Als je twijfelt ben je je contact met je innerlijk kwijt’.)
En dan is natuurlijk de volgende vraag, waarom raak ik steeds het contact met mijn innerlijk kwijt, waarom laat ik steeds weer het ego groter worden dan de liefde?
Ik weet wel dat als ik minder denk (vanuit mijn ego) en dus naar binnen ga en vanuit mijn innerlijk mijn dingen doe, ik vanzelf minder pieker en in mijn hoofd zit. Dit wist ik al. Toch nadat ik nu een heel drukke tijd achter de rug heb met veel regel en denkwerk (jongens jarig, man op zoek naar werk, heel druk op mijn werk) na zo een periode vind ik het moeilijk om weer naar binnen te gaan om weer meer vanuit het innerlijk te leven. Nu hoef ik niet meer zoveel te regelen en denken want de drukke periode is voorbij, maar blijkbaar kan ik dan heel moeilijk de switch terug maken. Sterker nog, het gaat niet om switchen. Ik realiseer me nu ik dit schrijf dat ik moet leren alle drukte en regelwerk ook vanuit mijn innerlijk te doen. (Druk blijft het nog wel 10 jaar.) Dus echt loslaten van het idee dat ik drukke periodes alleen met ‘denken’ aan kan en rustigere periodes wel vanuit mijn innerlijk.
Wel een verschil nu alleen hier in Radhadesh te zijn. De vorige keer was met z’n 6en en hield ik toch steeds het groepsgevoel. Nu heb ik meer contact met de vaste bewoners.
Na deze inzichten op papier gezet te hebben wat in het restaurant gegeten. Daarna naar het avond programma bij het altaar. Wat blijft dat mooi en indrukwekkend, het zingen, de muziek, de bewoners van de gemeenschap en Krishna.
Hare Krishna
Welterusten en tot morgen.
Nimrita