Happy Home Children India <-- --> Emmaus Langeweg

Om Shantih

Lieve allemaal,

Met onze Yogastudio Laksmi steunen we elk jaar een goed doel en dit jaar is dat Happy Home Children in India.

Waarom Happy Home?

Afgelopen januari waren Kamala (oprichtster Yogastudio Laksmi) samen met Bhavandeep op rondreis door India. Toen zij in Kerala waren kwamen ze in gesprek met David en Pamela. Zij zijn de oprichters van Happy Home, een school waar kinderen (uit gezinnen met geweld en drank) kunnen leren en emotioneel ondersteund worden. Er werd besloten een bezoek te brengen aan de school in Vizhinjam en zo de kinderen en de hoofdleraar Suresh Kumar te ontmoeten. Kamala en Bhavandeep hebben een dag meegeholpen op de school en zijn zeer enthousiast geworden over de kinderen en de inzet en toewijding van David, Pamela en Suresh.

Wat is het probleem?

De eigenaresse van het huis welke ze huren, is in financiële moeilijkheden gekomen. Ze wil nu in één keer van David en Pamela 5 jaar huur innen. Dit wordt heel moeilijk, want waar halen zij nu zoveel geld vandaan? En zo kwam Kamala op het idee om Happy Home voor dit jaar het goede doel van Yogastudio Laksmi te maken.

Jaarfeest Emmaus te Langeweg op 22 juni

Kamala heeft niet alleen ons (leden van de yogastudio) enthousiast gemaakt maar ook de Emmaus. De leden van de Yogastudio vragen aan de mensen om hun heen geld voor de kinderen van het Happy Home. De Emmaus echter werd zo enthousiast dat ze dit jaar voor hun jaarfeest op 22 juni dit goede doel uitgekozen hebben als ‘het goede doel’ waar de opbrengst van het jaarfeest naar toe gaat. Om die reden wordt het goede doel van de Yogastudio dit jaar dus wat groter aangepakt dan anders. We krijgen een stand op de jaarmarkt waarin we materiaal en foto's tonen over het project. Dus kom ook langs op 22 juni tussen 17 en 21 uur, Kloosterlaan 6 Langeweg. Koop leuke tweedehands spullen en steun daarmee dit goede doel.

Hoe kun je ook helpen?

En natuurlijk kan ook jij helpen door geld te geven. Wij zorgen ervoor dat alle giften 1 op 1 bij David en Pamela terecht komen. Op die manier houden de kinderen van Happy Home een school waarin ze in een veilige omgeving kunnen blijven leren.

De bankrekening van de Stichting is: 8921138, ten name van Yogastudio Laksmi te Langeweg onder vermelding van Happy Home children. Onze dank kan niet groot genoeg zijn, ook namens David, Pamela en Suresh.

Klik hier voor de blog tekst van Kamala over hun bezoek aan Happy Home.

Klik hier voor meer info over de jaarmarkt van de Emmaus.

 

We kijken uit naar jullie bezoek op de jaarmarkt.

En we kijken uit naar jullie giften!

Met lieve groeten,

Nimrita

Een spirituele leraar is anders dan een moeder

12 mei 2013

Om Shantih

Lieve Lieve Kamala,

Na de behandeling van afgelopen dinsdag was er een enorme last van mijn schouders gevallen. Rustiger aan doen, vaker hulp vragen (niet alles zelf willen doen), geen andere dingen doen dan ochtend en avond meditatie en blog teksten vrolijker/luchtiger maken. Voelde goed en heb daar verder niet meer aan gedacht.

Maar toen Kamala, toen in de dagen erna begonnen ineens de kwartjes te vallen zonder dat ik er iets aan deed. En de inzichten die ik daardoor kreeg gingen zo diep dat ik ze graag met je wilt delen.

We waren (woensdag) bij mijn moeder op visite en ik hoorde een gesprekje tussen haar en Niels. Het ging over de middelbare school waar hij naar toe wil en ik hoorde haar alleen maar zeggen ‘maar die school is het verste weg van alle middelbare, en je fietst toch niet graag, en er gaat geen vriendje van je naar toe, en dan moet je helemaal alleen fietsen…..’. Het was maar een kort gesprekje en ik hoorde het op een afstandje, maar ik werd hier zo onrustig van, ik werd bozig en opstandig maar kon het niet plaatsen.

Later thuis kwamen herinneringen van vroeger boven. Als ik vol van iets was, iets nieuws of wat ik graag wilde gaan doen en ik vertelde dat tegen mijn moeder dan kon zij altijd tig nadelen ervan opnoemen. En soms was voor mij de lol er dan vanaf en deed ik het maar niet en soms deed ik het wel maar steeds met die nadelen in mijn hoofd en de gedachte dat mijn moeder het er niet mee eens was. Later toen ik zelf kinderen kreeg begreep ik wel beter dat ze mij wilde beschermen als moeder maar op de momenten dat het gebeurde voelde het als over-bezorgdheid. Ze zal ook vast wel eens gezegd hebben ‘leuk dat je dat of dat gaat doen’ of enthousiast over iets zijn geweest. Maar dat herinner ik me niet meer zo scherp als de negatieve gevoelens van het opsommen alle nadelen en niet benoemen van de voordelen.

En dat allemaal dus nadat ze een soortgelijk gesprekje met Niels had.

Toen weer later (donderdag?) herinnerde ik me dat toen ik 22 jaar oud was en op kamers ging, er een wereld voor mij open ging en ik me erg bevrijd voelde. Ik kon ineens dingen doen zonder mijn moeders toestemming, zonder overleg, zonder eerst de nadelen te horen of alles in detail te overdenken. En ik ben ook op mijn bek gegaan in die periode zeker weten, ik heb ook mensen pijn gedaan daar ben ik me wel van bewust. Maar om het allemaal zelf te ondervinden was fantastisch.  

Dat die herinneringen terug kwamen snapte ik nog niet. Weer later (vrijdag?) vielen er weer kwartjes en realiseerde ik me ineens: ”Ik heb Kamala altijd gezien als een moeder, niet als een spirituele leraar. Ja, met mijn hoofd weet ik dat, maar mijn gevoel reageert alsof ze mijn moeder is waar ik steeds toestemming aan moet vragen”.

Toen ik me dat realiseerde snapte ik waar die weerstand steeds vandaan komt. En ik herinnerde me ineens jouw vraag weer “Wil je mij nog wel als spirituele leraar?”

En nu zojuist de tekst nog eens gelezen van afgelopen thema avond waarin je de 4 soorten ouders beschrijft (moeder, vader, broers/zussen/familie/school, spirituele leraar).

Dit moet allemaal nog echt tot me doordringen.

Ik ben er niet over gaan piekeren, of proberen conclusies te trekken of te analyseren. Zoals hierboven beschreven is zoals de kwartjes vielen en het raakt me erg diep.

Omdat ik het bijzonder vond dat die herinneringen zo kwamen, de kwartjes zo vielen met de inzichten die volgden wilde ik dit graag me je delen.

Lieve Lieve Kamala blijf alsjeblieft aan mij porren en trekken om de vervelende ver en diep ingetrapte steentjes los te wrikken en te verwijderen.

Met heel veel lieve groetjes,

Nimrita

----------------------------------------------------------

om shantih Nimrita

fijn dat je deze gevoelens met me wilde delen, ja, ik zal blijven porren.

Nog een fijne moederdagavond toegewenst vanuit Langeweg

Kamala

Radhadesh - Krishna is er altijd

Zondag 14 april

Weer vroeg opgestaan, dat ging weer goed. De japa meditatie was moeilijker. Telkens als ik ging zitten dutte ik bijna in en ging ik dus weer lopen. Deze keer 10 rondes kunnen doen in de 2 uur en daarna weer terug in de tempel kamer.

En toen gingen de gordijnen open.

Wauw wat was dat weer mooi, adembenemend. In de tempel kamer zijn is al geweldig, maar toen de gordijnen open gingen deze morgen onbeschrijfelijk wat er gebeurde en door mij heen ging. De kleding, kleuren, geuren, warmte, energie, liefde. Om mij heen vielen monden open en stroomde tranen over wangen. En ik stond daar tussen en zag en voelde dit ook allemaal. Diepe dankbaarheid en warmte vulde mij, tranen stonden in mijn ogen.

Later in de lezing door Urmila Mataji vertelde ze dat je nooit hoeft te twijfelen of Krishna jou ziet of dat jij hem wel of niet voelt. Hij is er altijd en overal. Het is net als met de zon die deze ochtend versluierd gaat achter de wolken. Maar de zon is er altijd en Krishna ook. Het is alleen zaak de versluiering/wolken weg te halen. Krishna is altijd met je.

De manier waarop zij dit vol overgave vertelde vol visualisaties was zo indrukwekkend en duidelijk dat ik me afvroeg waarom ik hier altijd zo moeilijk doe.

Nu na al dit moois gezien en gevoeld te hebben weer terug naar mijn kamer om mijn spullen in te pakken, uit te checken en de koffer in de auto te leggen. Bij de bakkerij nog wat broodjes gekocht voor onderweg en opeens besloten nog even naar het museum te gaan. In dit museum van Radhadesh genaamd MOSA (museum of sacred art) hingen prachtige foto’s en werd een film getoond.

Tijdens het bekijken hiervan begon een jonge vrouw te spelen (op een harmonium) en te zingen. (Plaatje geeft een idee en is niet de vrouw die daar zat.) Er waren verder geen toeschouwers en ik ging voor het podium voor haar op de grond zitten. Tussen de prachtige energie door voelde ik wat zenuwen. Waren die nu van haar (eerste optreden misschien) of van mij (ik zat daar alleen). Ik ging ineens met haar meezingen, de zenuwen verdwenen, het voelde helemaal goed. Toen het lied uit was keken we elkaar aan, breed glimlachend. Ik dankte haar, zij dankte mij, het was prachtig, enig ander woord zou de prachtige energie van dat moment hebben verbroken.

Toen voor laatste keer naar het altaar met het idee om gedag te zeggen. Daar zittende herinnerde ik me ineens de lezing weer van die ochtend ‘Krishna is er altijd’. Dus ‘gedag zeggen’ bij een altaar is eigenlijk vreemd als je het zo bekijkt. Je neemt geen afscheid van Krishna.

Nu was het echt tijd om naar huis te gaan. Mijn inzichten meenemend, alle indrukken van dit weekend en de liefde en energie van Krishna. Lijkt me ook weer heerlijk om mijn kinderen en man te knuffelen en naar hun verhalen te luisteren. Tot slot hoop/wens ik dat ik de opgedane energie en de liefde voor Krishna kan vasthouden en uitstralen

 

Hare Krishna Hare Krishna

Krishna Krishna Hare Hare

Hare Rama Hare Rama

Rama Rama Hare Hare

Om Shantih

Nimrita