Soms spreken mensen mij aan en
volgt er een gesprek als:
Ik: Ja zeker, hoezo,
waarom vraag je dat?
Ander: Dat is
niks voor mij, veel te zweverig, veel te ‘grijze wollen sokken’.
Ik: Grijze sokken
dragen we niet, we dragen meestal witte kleding. Waarom vind je het zweverig?
Ander: Nou ja
gewoon, een beetje stilzitten en naar een kaars staren bijvoorbeeld, dat is
toch vaag.
Ik: Heb je wel
eens geprobeerd 5 minuten stil te zitten, echt stil te zitten, of bijvoorbeeld
naar een kaarsenvlam te staren en naar niets anders? Dat is best moeilijk, niks
zweverigs aan.
Ander: Ehm nee,
maar ja, nu ja, ik vind het maar vaag hoor. En ik kan ook niet op mijn hoofd
staan en oefeningen in van die moeilijke houdingen doen.
Ik: Ik ook niet.
Tja. Telkens na zo’n soort
gesprek vind ik het jammer dat veel mensen denken dat yoga zweverig is en dat het
inhoudt dat je moeilijke fysieke oefeningen moet doen. Misschien komt het omdat
de meeste yoga scholen in Nederland Hatha yoga aanbieden of van het beeld dat de media van yoga schept.
Feit is wel dat er ook andere vormen van yoga bestaan. En het is ook een stuk
‘onbekend maakt onbemind’. In Yogastudio Laksmi, waar ik aan verbonden ben,
beoefenen we de Bhakti yoga. (Bron Wikipedia:) Bhakti yoga
is het pad van liefdevolle toewijding en overgave aan God.
Als yoga niet
zweverig is, wat is het dan wel? En wat moet je met Bhakti yoga?
Om dat te beantwoorden moet ik teruggaan naar het
begin, naar waarom ik met yoga begon.
Ik was afgegaan op wat er op de site stond, maar
wist natuurlijk helemaal niet precies hoe en in welke vorm de lessen werd
aangeboden, wel leek het erg vertrouwd zoals mijn eerste yogaschool. En wat een
prachtige school bleek het te zijn met al het aanbod en lessen die Kamala geeft (oprichtster en spiritueel begeleidster). Het was een geweldig
goede keuze.
Nadat ik nu alweer 8 jaar verbonden ben aan Yogastudio Laksmi kan ik zeggen dat het prachtige lessen zijn en dat ik veel heb geleerd,
maar dat het ook hard werken was en is. Hard werken aan mezelf, bijvoorbeeld om:
- Discipline op te brengen voor de dagelijkse meditaties en oefeningen.
- Niet telkens op een roze wolk te gaan zitten als dingen moeilijk worden. Kamala dondert mij er dan telkens weer af met de opdracht ‘doe je taken als moeder, collega, echtgenoot, dochter en loop er niet toch steeds voor weg!’.
- Mijn masker te laten vallen. Durven te laten zien wie ik ben met al mijn goede en minder goede kanten.
- De confrontatie aan te gaan met mijn schaduwkanten, die te omarmen en mijn kracht van te maken. Want wie het donker beheerst kan het licht verdragen.
- Mijn ego onder controle te krijgen, heb geleerd dat een groot ego liefde -in welke vorm dan ook- in de weg staat.
Ik kan je wel zeggen dat bovenstaande punten echt bikkelhard werken is, dus
niets zweverigs aan. En dan vind ik het soms jammer dat men het beeld heeft van
yoga dat het vaag is of zweverig want zo ervaar ik dat helemaal niet.
Ik heb geleerd dat God niet ‘de kerk’ is of
verbonden is aan allerlei dogma’s en regels wat wel of niet mag of moet.
Nee, God is licht, liefde, de prachtigste kracht die
ervoor zorgt dat ik door ga met alles wat ik moet en mag doen. God geeft me rust
in tijden dat het heel druk is in gezin en werk.
En God zit in ons allemaal, dat kun je zien, dat kun
je voelen.
Met heel veel liefs,
Om Shantih, Om Shantih, Om Shantih
Nimrita