Vandaag las ik mijn hele blog
terug en zag dat het twee jaar geleden was opgestart.
Op 13.10.2012 verscheen
hier mijn eerste blogtekst. En zo terugbladerend en lezend las ik verhalen die
ik weer vergeten was en inzichten die waren weggezakt. Ook merkte ik op dat ik
in eerste instantie begon met beschrijven wat meditaties met mij deden, maar
dat ik langzaam aan steeds meer ging schrijven
over ervaringen in het dagelijkse leven. Vaak gekoppeld aan een onderwerp uit
een van de thema-avonden bij Yogastudio Laksmi.
Al in een van de eerste teksten gaf ik aan moeite te hebben in het vinden
van balans tussen werk-huishouden-kinderen-innerlijk leven. Dit komt eigenlijk heel
vaak in de blogteksten terug: ‘ik had het heel erg druk’ en ‘ik had weinig
tijd’. Ik realiseer me dat dat in de afgelopen twee jaar niet is veranderd.
Helaas. Nog steeds vind ik die balans vasthouden moeilijk, nog steeds ‘behandel’
ik innerlijk leven, het schrijven van blogteksten, het pakken van rust als een
soort van rest-post. Alleen als alles gedaan is, mag ik dat van mezelf doen. Zo
vreemd en niet-slim eigenlijk als ik het zo opschrijf maar waarom realiseer ik
me dat niet als ik midden in die drukte zit?
Dit zoeken naar balans kwam de laatste maanden weer heel sterk naar voren
doordat alle weekenden vol zaten met gezin, onverwachte bezoeken en onvoorziene
reparaties in/om ons huis. Ik sprak over niets anders, het kwam me oren uit en
als je hart ergens van vol zit dan loopt je tong ervan over. En altijd als iets
TE wordt, gaat het niet goed. Kamala (oprichtster Yogastudio Laksmi en spiritueel begeleidster) waarschuwde me nog: Let op
Nimrita, je praat over niets anders, je kunt er ook in afglijden…….
Ze gaf me nog een inzicht:
‘Je vind het nu heerlijk in het gezin en je geniet van elk kind als nooit
tevoren. Dat is goed en mooi zeker. Het zijn de vruchten die je plukt, maar dat
kan alleen als de boom blijft staan, als de basis goed blijft. Dus ga die
structuur weer invoeren, dan gaat het meteen weer goed. Je kracht is ook je
valkuil.’
Dus nu ben ik bezig weer structuur aan te brengen op mijn werk, in de
dagelijkse dingen in het gezin en de klussen in huis. En die energie hiervoor krijg
ik door beter de meditaties in de ochtend en avond te doen, meer gefocust en
zonder in slaap te vallen. Dat is mijn kracht, structuur aanbrengen in mijn
leven en daar ook anderen mee helpen. En is het dus ook mijn valkuil, want als
ik het niet doe ‘verzuip’ ik. Ik voelde me zo naar en ‘niet mezelf’ de
afgelopen maanden dat ik dat echt niet meer wil.
When God gives good times,
He wants you to forget him
and sleep.
When God gives you bad
times,
He wants you to wake up and
face him.
Met lieve groet
Om Shantih
Nimrita