Zaterdag voor Pasen reed ik in mijn auto richting de locatie waar ik met
ons gezin en de schoonfamilie het paasweekend zou gaan vieren. De weg ernaar
toe was prachtig. Ik was helemaal uitgerust, zat alleen in de auto, het was
mooi weer, ik genoot van de weg en de omgeving waar ik door reed, het hele
plaatje was perfect en prachtig. Eigenlijk voelde ik me één met alles om me
heen.
Tot ik opeens aan de rechterkant van de weg een bordje zag staan met:
‘Christoffelhoeve 300 meter
linksaf’
Mijn hersens werkte plots op volle kracht ‘dat ken ik, maar waarvan,
hoezo, wat is het …’
Toen keek ik naar links en zag ‘het blote-voeten-pad’. Daar waar ik een
aantal jaren geleden was geweest en had overnacht in een hutje. Herinneringen
kwamen terug en wat zou het leuk zijn dit pad ook eens met de kinderen te
lopen. Maar ja de plannen voor vandaag zouden waarschijnlijk al gemaakt zijn. Dit
allemaal overdenkend kwam ik aan bij de logeerboerderij.
Na hartelijke begroetingen over en weer vertelde ik wat mij net was
overkomen. Omdat er nog geen concrete plannen voor die middag waren gemaakt
stelde ik voor om het blote-voeten-pad te gaan lopen. Zo’n 3 kwartier later
waren we op weg met een groot deel van de familie. Wat een bijzonder geweldige en
lieve schoonfamilie is het toch! Openstaan voor andere meningen, ideeën en
spontane en vreemde acties zoals nu bijvoorbeeld dit blote-voeten-pad lopen.
 |
| Voeten van de volwassenen - nu nog schoon |
Toen we daar aan kwamen zag ik de beheerster van het pad en zij zag mij. Er
was meteen een blik van herkenning over en weer. Ik vertelde dat ik hier jaren
geleden al eens was geweest, maar zij herinnerde zich mij niet precies meer zei
ze ‘ik zie zoveel mensen’. Je kon zien dat ze mij niet helemaal kon plaatsen en
keek de groep rond op zoek naar verdere mogelijke aanwijzingen. Totdat iemand
ineens ‘Nimrita’ riep, toen wist ze het weer. Ze begon te vertellen. Ze had het
laatst nog over mij gehad tegenover iemand. Dat ze het zo bijzonder vond dat ik
toen alleen kwam en een weekend voor mijzelf nam, een moeder met 3 kinderen. Ze
wist ook nog dat ik toen net een andere naam had aangenomen. En dat ik de eerste
was die in een van de nieuwe hutten sliep. Ze vertelde ook dat ze me vaak had
zien lopen met slechts een boekje, pen en papier. Ik herinnerde me opeens weer
dat het mijn eerste weekend alleen weg was als Nimrita en dat het ook voor het
eerst was dat ik mij met die naam aan iemand voorstelde. Het was een heel mooi
weerzien en zo leuk om elkaars herinneringen te horen.
 |
| Voeten van de kinderen - vies! |
Wat het extra bijzonder maakte is dat ik die ochtend nog niet eens wist dat
we het pad gingen lopen, sterker nog ik wist niet eens dat ik er langs zou gaan
rijden, dat ik dat ene bordje zou gaan zien, dat ik haar die middag weer zou
zien, dat ze die week ervoor nog met iemand over mij had gesproken, enz. Hoe
vreemd is dat? Toeval?
Nee, toeval bestaat niet, daar ben ik inmiddels van
overtuigd! Dit soort ‘vraagteken’ situaties hebben we inmiddels vaker mee
gemaakt.
‘Niets gebeurt zomaar………’ gonsde er ineens door mijn hoofd. Ik heb dat Kamala (spiritueel begeleidster en oprichtster van
Yogastudio Laksmi) al zo vaak horen zeggen.
Tja, maar waarom gebeurde dit dan en waarom nu, wat was of is dan de
reden van dit weerzien en lopen van het pad?
Lang bleef het mij onduidelijk totdat vorige week manlief aan mij vroeg ‘Waarom
ga je eigenlijk nooit meer een weekendje alleen weg?’ Mijn eerste reacties
waren ‘het is veel te druk met alles’, ‘het is te gezellig thuis’, ‘wil je me
weg hebben of zo’.
Eens kijken of en hoe we dit kunnen gaan vormgeven ergens in de komende
weken.
Om Shantih Shantih Shantih
(Ik wens je liefde en vrede toe in de 3 werelden. Fysiek, mentaal en
spiritueel.)
Nimrita
Heb je vragen of opmerking na het lezen van de tekst of wil je gewoon eens
van gedachte wisselen? Dan kun je mij mailen: nimrita.kaur.2009@gmail.com
Ik ben Nimrita verbonden aan Yogastudio Laksmi. Wij
besteden onze giften en donaties aan Happy Home (Wheel of Hope), een school in
India voor kinderen uit kansarme gezinnen.
Vorig jaar heeft de Yogastudio er voor kunnen zorgen dat
de huur gewaarborgd is voor de komende
jaren. Dit jaar willen we schooluniformen en boeken bekostigen
en we zijn al een eind op weg.....
.......voor de toekomst van deze kinderen....
Wilt u ons helpen.......!!!!
Donaties zijn
zeer welkom op bankrekeningnummer NL 20 INGB 0008 921138 Yogastudio
Laksmi te Langeweg, ovv happy home.
Wil je meer weten over Yogastudio Laksmi kijk dan eens op:
De blogteksten van Kamala (spiritueel begeleidster en
oprichtster van Yogastudio Laksmi) zijn zeker de moeite waard om te lezen: