Zoeken in deze blog

14 september 2017

Reizen maakt dankbaar en nederig

Om Shantih

Lieve allemaal,

We zijn al weer even terug van vakantie, maar het opstarten van werk, school, sporten en clubjes vergt altijd weer even tijd. Nu komt alles weer in het normale ritme en ieder in ons gezin pakt weer zijn eigen werkzaamheden op. Goede tijd dus ook om weer een blogtekst te schrijven.

Graag wil ik jullie nog even mee terugnemen naar onze vakantiereis van dit jaar. Het was heerlijk, even geen verplichtingen of routine. Gewoonweg ‘alleen’ met z’n 5en op pad, reizen, tent opzetten/afbreken, nieuwe dingen zien en indrukken opdoen. Het was weer bijzonder. Dit jaar gingen we naar ItaliĆ« met als hoofddoel Rome. Mijn indruk van Rome kort samengevat: Het is 1 groot openluchtmuseum, daar waar de tijd lijkt te hebben stil gestaan. Veel oude straatjes, ontelbare kerken, tempels en indrukwekkende pleinen. Daarnaast het ontbreken van haast bij de Romeinen maakte het plaatje tijdloos.

Reizen en andere landen en steden bezoeken maakt mij vaak klein en nederig. Al die andere mensen en culturen en steden, allemaal even goed en met evenveel recht op bestaan. Wie zijn wij met een Nederlandse cultuur iets te vinden van andere culturen? En wie zijn wij ‘moderne beschaving’ iets te vinden van de oude romeinse beschaving? Dat gaat dan door mij heen al rijdend over de wegen en door de bergen.
Ik voel me nietig als wij rijden door het landschap in onze auto. Met manlief naast me, de drie kinderen achterin, de tent en spullen in het aanhangwagentje. Wat heeft een mens nog meer nodig? Ik voel me ‘rijk’ en dankbaar zo op vakantie te mogen en kunnen gaan, maar tegelijkertijd ook zo nietig. Ik, wij, ons gezin, speldenkopjes op de aarde. Een 5tal mieren die zich verplaatsen in een auto. Nietig als we over wegen rijden, kilometers lang. Al die mensen die daar ook rijden, die wonen in al de huizen die je ziet in de bergen, in de flats in de steden en langs de snelwegen. Hoe leven zij? Hebben zij dezelfde wensen en verlangens als anderen? Natuurlijk want wij zijn allemaal 1.

Om op dat ‘1 voelen’ nog wat in te gaan. In het normale ritme gaat ieder in ons gezin een andere kant uit (werken, school, sporten, yoga, musical, thuis), maar tijdens deze vakantie voelde het als 1 geheel, 1 lichaam.
Aan de sfeer was te voelen hoe het met ieder ging en ’s nachts als iedereen sliep hoorde je de rustige ademhaling van ieder apart wat overging in 1 ademhaling. En van het samenwerken en samen zijn heb ik dit jaar enorm genoten. Het samen verantwoordelijk voelen voor de tent opzetten, een volgende camping zoeken, de weg vinden, de dagen in delen, enz. Van begin tot het einde geweldig.

Dat nederig voelen en dankbaar zijn voor een vakantie als afgelopen keer is niet iets dat ik altijd zo heb ervaren. Hoe we op vakantie gingen in voorgaande jaren week in feite niet veel af van dit jaar. Echter hoe ik erin stond en nu sta is wel enorm veranderd. Waarbij vroeger veel meer de termen ‘Vanzelfsprekend’ en ‘Recht hebben op’ bij mij de boventoon voerde is dat nu geworden ‘Nederigheid’ en ‘Dankbaarheid’. Dat zijn niet alleen meer mooie woorden maar nemen een steeds nadrukkelijker plaats in in mijn leven.
Ik ben dankbaar dat ik een man naast me heb. Ik ben dankbaar dat we samen 3 kinderen mogen opvoeden, coachen en begeleiden tot zelfstandige volwassenen. Ik ben dankbaar dat we op vakantie kunnen. Ik ben dankbaar dat de vakantie zo in harmonie verliep, zonder ongelukken, zonder natuurgeweld. Zo kan ik nog wel even doorgaan, en dan heb ik het alleen nog maar over de laatste maand gehad…... Als ik al die dingen waar ik dankbaar voor ben op dit moment in mijn leven door mijn hoofd laat gaat, dan word ik stiller en stiller en word ik klein en nederig. Ik leef in het nu en geniet van elk moment in het leven.

Die zaadjes van ‘Nederigheid’ en ‘Dankbaarheid’ zijn geplant door Kamala (spiritueel begeleidster en oprichtster van Yogastudio Laksmi) en krijgen meer en meer vorm door yoga, meditatie en het dragen van mijn spirituele naam. Mijn dank hiervoor is zo groot, nauwelijks in woorden uit te drukken, maar wel te voelen.

Ben jij ook dankbaar voor alles in je leven, voor de lessen die op je pad komen?
Voel jij je ook nederig of soms wel/niet en wanneer dan?

Wil je hierover van gedachte wisselen of heb je vragen of opmerking over de tekst(en)? Neem dan contact op via mijn mailadres: nimrita.kaur.2009@gmail.com

Met lieve groet,
Nimrita

Om Shantih Shantih Shantih
(Ik wens je liefde en vrede toe in de 3 werelden. Fysiek, mentaal en spiritueel.)


Ik ben Nimrita verbonden aan Yogastudio Laksmi. Wij besteden onze giften en donaties aan Happy Home (Wheel of Hope), een school in India voor kinderen uit kansarme gezinnen.
Wilt u ons helpen.......!!!!
Donaties zijn zeer welkom op bankrekeningnummer NL 20 INGB 0008 921138 Yogastudio Laksmi te Oudenbosch, ovv happy home. 

Wil je meer weten over Yogastudio Laksmi kijk dan eens op:
·        facebook
·        YouTube
De blogteksten van Kamala (spiritueel begeleidster en oprichtster van Yogastudio Laksmi) zijn zeker de moeite waard om te lezen:

Kamala en haar ervaringen met een yogi