Meditatie op mijn neus – de voorbereiding
En na het opstarten van de blog dan ook echt begonnen met de meditatie op mijn neus. Maar ja, hoe start ik dat nu? Zoals zo vaak als ik ergens mee moet beginnen en nog niet echt weet hoe, en dat kan iets thuis zijn, op het werk of voor deze meditatie opdracht. In die situaties ga ik het eerst concreet maken met de Wie-Wat-Waar-Wanneer-Waarom-Hoe techniek. En dus door dit in te vullen kreeg ik mijn gedachten op een rij en kreeg de meditatie opdracht de volgende vorm:
- Wie – Ik (ga het uitvoeren), mijn man (dan ben ik afwezig voor hem).
- Wat – Elke dag 11 minuten mediteren (naast de ochtend meditatie).
- Waar – In mijn yoga-hoekje op zolder.
- Wanneer – Elke avond, als onderdeel van het afronden van de dag.
- Waarom – Kamala gaf mij deze opdracht, in feite omdat ik zelf aangaf meditatie op neus, kin en voorhoofd moeilijk te vinden. In de avond omdat dat een vast tijdstip van de dag is waarop het altijd kan.
- Hoe – Zitten, de gebruikelijke rituelen uitvoeren, wekkertje aan en dan beginnen.
Meditatie op mijn neus – eerste ervaringen
En toen begon ik op woensdagavond 10 oktober. Het was meteen moeilijk de concentratie op mijn neus te houden. De gedachtes vlogen echt door heel mijn hoofd en telkens moest ik de aandacht weer terug op mijn neus brengen. Mijn vinger op mijn neus zetten hielp om de aandacht daar vast te houden. Ik kreeg tintelingen in mijn armen, handen en rug. Na de 11 minuten was ik helemaal warm en uitgeput.
De dagen erna waren er nog steeds veel gedachten, het leek alsof alle indrukken van de dag nog even langs moesten komen. Dat is waarschijnlijk het grote verschil met in de ochtend mediteren, dan is alles (mijn hoofd) nog aan het opstarten en in de avond moet alles eruit om te gaan afsluiten. Ik heb tijdens de 11 minuten vaak tintelingen in mijn neus. En na de meditatie is er veel ruimte in mijn neus en voelt het alsof ik enorm grote neusgaten heb gekregen. De gedachten vliegen nu niet meer door heel mijn hoofd en wat mij ook opviel was dat tijdens de meditaties de gedachtes via mijn neus mijn lichaam verlieten. Ze kwamen als het ware letterlijk mijn neus uit. Dus bij deze is dat spreekwoord bewezen, het berust werkelijk op de waarheid dat dingen echt je neus uit kunnen komen.
Ook had ik een aantal dagen last van weerstand. Ik voelde me in een soort van kader of vierkant gestopt van én in de ochtend én in de avond mediteren, het gevoel van ‘ik sta er mee op en ga ermee naar bed’. En soms overviel me ineens de gedachte ‘als ik het maar niet vergeet’ of ‘dadelijk word ik ’s nachts wakker dat ik het vergeten ben’. Maar eigenlijk ben ik het nog niet vergeten zelfs niet een beetje. En is de meditatie zelf gewoon heel goed in te plannen en uit te voeren, de 11 minuten zijn dan ook zo voorbij. En al die weerstand die dan blijkbaar op komt heeft uiteindelijk te maken met het her-programmeren van mijn mind en veranderen van ingesleten gewoontes. Waar ik ook bang voor was ‘waarop ga ik inleveren in mijn uiterlijke leven’ is blijkbaar simpeler dan gedacht: ’s avonds in bed iets korter lezen of wat korter slapen.
En dat het een hele fijne afsluiting van de dag is blijkt wel uit het feit dat ik veel dieper slaap en veel meer ontspannen opsta.
Ik kijk uit naar de volgende week met ervaringen.
Om Shantih Nimrita