Start meditatie op mala

Zoals ik al in een eerdere tekst heb geschreven zijn we vanaf 1 januari met de gehele groep (zie menu: Spirituele naam) begonnen met elke dag dezelfde meditatie op de mala. Normaal doet iedereen zijn eigen oefeningen en zijn eigen mantra op de mala (zie menu: Mantra's). En dat is goed want iedereen loopt toch zijn eigen pad. Maar om in deze tijd de groepsenergie heel krachtig te krijgen doen we nu voor een bepaalde periode allemaal dezelfde meditatie op de mala.

Dat klinkt goed, vond ik en ging er helemaal voor, maar wat een weerstand kreeg ik …… De eerste paar dagen ging goed, maar daarna wilde ik mijn oude oefeningen terug, mijn eigen mantra wilde ik zingen! De (niet-) concentratie op de kralen, kramp in mijn vingers en de vele gedachtes, ik vond het helemaal niks. En ook twijfels wat nu wel mag en wat niet. Na 1 week hebben we in de les besproken hoe het bij iedereen ging. Ook anderen vroegen zich af ‘wat wel en wat niet’. Je mag kaarsje, wierook aan doen, begroeten, meditatie op de mala en afsluiten. Meer dan dit niet. Anderen vertelde dat ze ook hun mantra miste maar dat ze ook veel rust ervaren tijdens deze meditatie. Die rust was bij mij nog ver te zoeken.

Nu na twee weken gaan mijn vingers steeds gemakkelijker langs de kralen en probeer ik ze echt kraal voor kraal te voelen. Hierdoor wordt de concentratie beter zodat allerlei gedachten geen kans krijgen te overheersen. Maar op sommige dagen blijven er gedachten komen, is de focus op de kralen niet sterk genoeg, wil ik mijn mantra terug en word ik boos en verdrietig. Eenmaal weer helder denkend weet ik dat het gewoon afzetten is en weerstand tegen mijn zin niet krijgen.

Naast de meditatie zelf merkte ik op dat het moeilijk is om alleen deze meditatie te doen. Bijvoorbeeld: In de auto zette ik de CD van Radhadesh op (film bezoek aan Radhadesh) en vroeg ik me opeens af of dat eigenlijk wel mocht, is dit nu wel of niet een oefening? Tijdens mijn laatste behandeling (zie menu: Massages) voelde we dat het niet lekker zat in mijn kuiten, normaal gesproken zou ik dan oefeningen gaan doen op zo’n gebied om de energie weer te laten stromen. Op een andere dag ging ik tijdens het koken opeens mijn mantra zingen, die welke ik normaal op de mala doe. Ik wil niet tegen het afgesprokene in gaan, dat voelt echt niet goed, dus stopte ik meteen met deze extra dingen. Want ik twijfelde ‘zijn dit oefeningen of niet’?

En vandaag besefte ik opeens hoe geïntegreerd oefeningen en mantra’s zijn in mijn dagelijkse leven, niet alleen in de ochtend en avond meditatie, maar de gehele dag door. Met die gedachte komt er een glimlach op mijn gezicht en realiseer ik me dat ik dat nooit had ingezien als we niet alle oefeningen moesten stoppen om allemaal 1 en dezelfde meditatie op de mala te doen. Weer een les geleerd!

Dus nu weer: Focus op die kralen J

Uit liefde geschreven.

Nimrita

3 jaar Nimrita – einde 2012

Als ik terug kijk op 2012 dan was het weer een indrukwekkend en leerzaam jaar. Zowel op mijn werk als in mijn innerlijk leven heb ik grote stappen gemaakt. Ik heb mijn naam ‘Nimrita’ naar buiten gebracht richting vrienden en familie. Zoals Kamala in het begin van het jaar tegen mij zei ‘de naam heb je in ontvangst genomen, je moet hem verder zelf initiëren en vormgeven net als ook met je functie op je werk’.

En dat heb ik dit jaar gedaan en niet alleen met het naar buiten brengen van mijn naam maar ook met mijn functie op mijn werk. De nieuwe functie die ik nu een jaar heb, heb ik nu echt neergezet en niemand kan meer langs mij heen.

Wat ik eerst dacht op mijn werk over mijn baas was ‘hij heeft nooit tijd voor mij’, ‘hij doet de verkeerde dingen’. Ik zie dat nu zo anders, ik snap nu veel beter hoe en waarom hij de dingen doet zoals hij ze doet, omdat ik me nu bezig hou met dat wat ik moet doen. Ik mijn functie, hij de zijne. Of zoals Kamala eens zei: ‘Je kunt beter struikelen op je eigen pad dan op dat van een ander’. Ik had besloten anders mijn werk in te gaan. Alles positief aan te gaan en niet meer te denken ‘dat gaat toch niet door’, ‘zie je wel weer geen tijd’, negatief, negatief. En dat was in het begin erg lastig. Mezelf ineens anders gaan gedragen, ik voelde me naakt en onzeker. Maar ik wist ook dat er geen weg meer terug was en ik begon positief op mijn werk aan te komen, zaken aan te pakken, meer interactief tegenover iedereen te zijn en positief te blijven de gehele dag.

Terugkijkend op het afgelopen jaar kwam ik toevallig (?) de kerstkaart van Kamala van vorig jaar tegen waarin ze schrijft: ‘Zeg ‘ja’ tegen alles wat je tegenkomt op je pad’.

En ik kan wel zeggen dat dat is gelukt. Het was echt een jaar van actie en doorpakken. Naar buiten brengen van mijn naam, neerzetten van mijn functie, opstarten van mijn blog en ook het regelmaat vinden in de meditaties in de ochtend en in de avond. En heel vaak dingen die niet goed aanvoelde of welke bleven liggen opgepakt en acties aan gekoppeld. En daardoor ook minder de oplossingen buiten mijzelf gezocht (hij doet iets waardoor ik niet… of laat maar zitten niemand heeft er last van het is niet zo belangrijk).

En voor 2013 ben ik van plan door te gaan op deze weg van actie en doorpakken, veel te schrijven en veel tijd door te brengen met mijn gezin en spirituele familie.

Ik wens een ieder die dit leest een heel goed en liefdevol 2013 toe met veel licht en warmte.

Nimrita 

Ik heb mijn 3^de verjaardag bij Yogastudio Laksmi gevierd, hiervan is het volgende op YouTube gezet:

Nimrita's naamdag foto's

Vollemaan meditatie Nimrita film met lezing over innerlijke leraar

Het kleine meisje in mijzelf

Tijdens een van de yoga lessen kregen we een oefening met een stukje kijk op het verleden en als opdracht dit thuis verder uit te werken. (De oefening zelf kan ik niet uitleggen, dat is iets tussen Kamala en mij.)

Tijdens deze oefening kwamen de volgende gevoelens en gedachten naar boven:

In de les

Gedachte aan vroeger dat ik nooit moeilijk mocht doen, alles goed moest maken en niet dwars mocht liggen want dan waren er 2 moeilijke dochters. Ik doe nog steeds zo, zet mezelf steeds maar weer in die slachtoffer rol, maar ik ben toch nu volwassen? Tranen komen op maar duw ik terug.

Thuis dag 1

Mag ik ook eens boos zijn, vervelend zijn, moeilijk zijn, lastig zijn, gevoel dat dat vroeger niet mocht. Tranen en tranen.

Thuis dag 2

Weer wat tranen maar plots ook een glimlach. Ik pakte het meisje bij de hand en zei ‘kom maar hier, hier ben je veilig, ik bescherm je’. Ik was heel ontroerd.

Thuis dag 3

Alleen maar glimlachen tijdens de oefening. Kijkend naar het meisje welke ik was. Naar toen en nu.

De gevoelens die ik nu voel als het meisje van toen zijn zonder verwijten of beschuldigende vinger naar wie dan ook. De gevoelens die terugkwamen zijn hoe ik ze toen ervaren heb en ik weet nu hoe ik dat kleine meisje bij de hand kan pakken en beschermen.

Met mijn liefde van toen en nu.

Nimrita

Einde meditatie op kin

De 40 dagen van de meditatie op de kin vlogen voorbij. Kwam dat nu omdat het in de drukke periode van november-december viel, waardoor ik de meditatie op kin niet zo intens beleefde als de meditatie op mijn neus? Of heeft dat er helemaal niets mee te maken. En gingen deze 40 dagen naar mijn gevoel snel omdat er geen weerstand en ‘opstart’ problemen meer waren met in de avond mediteren, wat bij de meditatie op de neus (in het begin) nog wel aanwezig was. Het maakt ook eigenlijk helemaal niets uit, deze 40 dagen zijn voorbij en heeft me enerzijds weer genoeg stof tot nadenken gegeven en anderzijds rust en bevestiging dat in de ochtend én avond mediteren mij heel veel energie en stabiliteit geeft.

Zoals ik al in het vorige stukje ‘Start meditatie op kin’ schreef, komen bij mijn meditatie op de kin veel gedachtes en gevoelens van vroeger terug. Dingen die blijkbaar nog niet helemaal een plekje hebben gekregen of punten die ik heb laten liggen.

Nu hoorde ik in de auto de laatste dagen regelmatig stukjes van de ‘Top 2000’ (de jaarlijkse lijst van Radio 2 waarin 6 dagen achter elkaar de beste 2000 platen werden gedraaid). En tijdens het luisteren hiernaar kwam heel wat los. Het viel me weer eens op hoe sterk muziek bij mij gekoppeld is aan situaties (uit het verleden). Bijvoorbeeld als ‘Doe maar’ gedraaid wordt zit ik weer op de lagere school, bij ‘Wham’ en ‘Whitney Housten’ zit ik op de middelbare en krijg ik mijn eerste vriendjes en bij ‘Total Touch’ en ‘Tori Amos’ studeer ik weer en ga ik op mezelf wonen.

Tijdens het luisteren in de auto was er 1 nummer wat echt ineens insloeg als een bom. Het was ‘Greatest love of all’ van Whitney Housten. Opeens herinnerde ik me weer dat ik dit nummer vaak draaide in periodes waarin ik het moeilijk vond om op mezelf wonen, problemen had met mijn studie of als het was uitgegaan met een vriendje. Maar nu ik nog eens goed naar de tekst luisterde kregen bepaalde zinnen een diepere betekenis.

• ‘I decided long ago never to walk in anyone’s shadow’ 
• ‘I found the greatest love of Inside of me’

Ik snap nu dat het God is die in ieder van ons aanwezig is.

Het blijft voor mij een geweldig nummer.

En met dit nummer herinnerde ik me ook opeens weer een yoga les waarin we geluisterd hadden naar een muziek nummer waarbij we onszelf als kind in gedachte moesten nemen. De opdracht die we meekregen was dit nog eens thuis te doen. (In de volgende blog tekst schrijf ik hoe dat is gegaan.)

Hierna ga ik niet verder met 40 dagen meditatie op mijn voorhoofd wat eerst de bedoeling was. In de afgelopen yoga les is besloten dat we vanaf 1-1 met de gehele groep elke dag dezelfde oefening/meditatie gaan doen. Ben benieuwd hoe dat gaat lopen. 

Met liefde Nimrita