Het kleine meisje in mijzelf

Tijdens een van de yoga lessen kregen we een oefening met een stukje kijk op het verleden en als opdracht dit thuis verder uit te werken. (De oefening zelf kan ik niet uitleggen, dat is iets tussen Kamala en mij.)

Tijdens deze oefening kwamen de volgende gevoelens en gedachten naar boven:

In de les

Gedachte aan vroeger dat ik nooit moeilijk mocht doen, alles goed moest maken en niet dwars mocht liggen want dan waren er 2 moeilijke dochters. Ik doe nog steeds zo, zet mezelf steeds maar weer in die slachtoffer rol, maar ik ben toch nu volwassen? Tranen komen op maar duw ik terug.

Thuis dag 1

Mag ik ook eens boos zijn, vervelend zijn, moeilijk zijn, lastig zijn, gevoel dat dat vroeger niet mocht. Tranen en tranen.

Thuis dag 2

Weer wat tranen maar plots ook een glimlach. Ik pakte het meisje bij de hand en zei ‘kom maar hier, hier ben je veilig, ik bescherm je’. Ik was heel ontroerd.

Thuis dag 3

Alleen maar glimlachen tijdens de oefening. Kijkend naar het meisje welke ik was. Naar toen en nu.

De gevoelens die ik nu voel als het meisje van toen zijn zonder verwijten of beschuldigende vinger naar wie dan ook. De gevoelens die terugkwamen zijn hoe ik ze toen ervaren heb en ik weet nu hoe ik dat kleine meisje bij de hand kan pakken en beschermen.

Met mijn liefde van toen en nu.

Nimrita