De 40 dagen van de meditatie op de kin vlogen voorbij. Kwam dat nu omdat het in de drukke periode van november-december viel, waardoor ik de meditatie op kin niet zo intens beleefde als de meditatie op mijn neus? Of heeft dat er helemaal niets mee te maken. En gingen deze 40 dagen naar mijn gevoel snel omdat er geen weerstand en ‘opstart’ problemen meer waren met in de avond mediteren, wat bij de meditatie op de neus (in het begin) nog wel aanwezig was. Het maakt ook eigenlijk helemaal niets uit, deze 40 dagen zijn voorbij en heeft me enerzijds weer genoeg stof tot nadenken gegeven en anderzijds rust en bevestiging dat in de ochtend én avond mediteren mij heel veel energie en stabiliteit geeft.
Zoals ik al in het vorige stukje ‘Start meditatie op kin’ schreef, komen bij mijn meditatie op de kin veel gedachtes en gevoelens van vroeger terug. Dingen die blijkbaar nog niet helemaal een plekje hebben gekregen of punten die ik heb laten liggen.
Nu hoorde ik in de auto de laatste dagen regelmatig stukjes van de ‘Top 2000’ (de jaarlijkse lijst van Radio 2 waarin 6 dagen achter elkaar de beste 2000 platen werden gedraaid). En tijdens het luisteren hiernaar kwam heel wat los. Het viel me weer eens op hoe sterk muziek bij mij gekoppeld is aan situaties (uit het verleden). Bijvoorbeeld als ‘Doe maar’ gedraaid wordt zit ik weer op de lagere school, bij ‘Wham’ en ‘Whitney Housten’ zit ik op de middelbare en krijg ik mijn eerste vriendjes en bij ‘Total Touch’ en ‘Tori Amos’ studeer ik weer en ga ik op mezelf wonen.
Tijdens het luisteren in de auto was er 1 nummer wat echt ineens insloeg als een bom. Het was ‘Greatest love of all’ van Whitney Housten. Opeens herinnerde ik me weer dat ik dit nummer vaak draaide in periodes waarin ik het moeilijk vond om op mezelf wonen, problemen had met mijn studie of als het was uitgegaan met een vriendje. Maar nu ik nog eens goed naar de tekst luisterde kregen bepaalde zinnen een diepere betekenis.
- ‘I decided long ago never to walk in anyone’s shadow’
- ‘I found the greatest love of Inside of me’
Ik snap nu dat het God is die in ieder van ons aanwezig is.
Het blijft voor mij een geweldig nummer.
En met dit nummer herinnerde ik me ook opeens weer een yoga les waarin we geluisterd hadden naar een muziek nummer waarbij we onszelf als kind in gedachte moesten nemen. De opdracht die we meekregen was dit nog eens thuis te doen. (In de volgende blog tekst schrijf ik hoe dat is gegaan.)
Hierna ga ik niet verder met 40 dagen meditatie op mijn voorhoofd wat eerst de bedoeling was. In de afgelopen yoga les is besloten dat we vanaf 1-1 met de gehele groep elke dag dezelfde oefening/meditatie gaan doen. Ben benieuwd hoe dat gaat lopen.
Met liefde Nimrita
