Na twee weken meditatie op de mala ging Kamala met Bhavandeep voor een maand op reis naar India. Dat was even een overgang. Er was nu juist een fijne flow van schrijven, thema avonden en yoga oefeningen. En dat was nu ineens allemaal stop gezet. Deze afgelopen maand voelde als een ‘pas op de plaats’ van een soort van stil staan of winterslaap. Ook een gevoel van stilte, een soort bevroren situatie van geen nieuwe dingen, geen nieuwe impulsen.
Maar de meditatie op de mala bleef WEL doorgaan als een rode draad die bleef lopen en dat was geweldig. Als ik mijn vorige blogtekst terug lees over de start van de meditatie op de mala, dan was er veel weerstand en onrust. En dat was gedurende afgelopen maand juist helemaal omgedraaid. Er was geen weerstand meer er was gewoon niks, rust en stilte.
Tijdens de meditatie op de mala voelde ik de groep om me heen. Soms als het heel druk was geweest op een dag dan voelde ik de groep niet meteen, maar dan visualiseerde ik de personen 1 voor 1 naast me en gedurende deze visualisatie kwam de energie van de groep alsnog. Dat gaf mij het gevoel dat heel de groep op dat moment met de mala meditatie bezig was, dat gaf mij veel kracht. Ik mis mijn mantra op de mala niet meer. Deze mantra komt nu op andere momenten van de dag ineens in mij op.
Gedurende de afwezigheid van Kamala had Bhajanpreet de Kriya lessen overgenomen. Dit doet zij vaker als Kamala voor langere tijd weg is. Het was voor mij lang geleden dat ik lessen van haar had gehad aangezien ik tijdens afwezigheid van Kamala vaak zelf op vakantie ben. Maar wat deed Bhajanpreet het geweldig. Ik was echt aangenaam verrast en onder de indruk. Ik had het gevoel dat ze telkens even de tijd nam om te voelen/af te stemmen welke oefening ze ging doen. En dat klopte gewoon helemaal. Ik vond de lessen zo goed dat ik dacht ‘go for it, hup de boer op ermee, ga les geven’. Maar dat is natuurlijk alleen aan haar om dat wel of niet te doen. Wat apart was tijdens de lessen, was dat ik Kamala wel miste, maar als we eenmaal begonnen en geconcentreerd bezig waren dat het voelde alsof Kamala er ook gewoon was. Met ogen dicht zat Kamala tegenover me, deed ik ze open dan zat Bhajanpreet daar, heel raar was dat als een soort gezichtsbegoocheling.
En wat ik me nu na 1½ maand realiseer is dat deze korte meditatie in de ochtend en in de avond intensiever en beter zijn dan de tijd die ik eerst per dag pakte. Ik denk dat dat te maken heeft met een betere concentratie, met dezelfde oefening voor iedereen en de energie van de groep. We gaan nog door tot eind maart.
Maar sinds vorige week zijn Kamala en Bhavandeep weer terug en net als dat hun nog even de tijd nodig hadden om te landen heb ik het gevoel dat ik ook weer op gang moest komen. Het stil staan is voorbij, de winterslaap is voorbij en alle radartjes moeten weer gaan lopen. Dat voelt wel eventjes onwennig. Maar ook dat komt vast snel weer goed.
Lieve groetjes,
Nimrita